Toen ik streed voor dierenrechten en de straat op ging om dit aan het licht te brengen, werd ik geconfronteerd met mensen die ik daarmee een ongemakkelijk gevoel bezorgde. Die mij vragen stelden: “Wanneer is het genoeg? Als we allemaal geen vlees meer eten? Wil je dat?”

Demonstreren is niet prettig. Je doet het niet voor je lol. Ik vond het niet fijn, toen ik pamfletten met informatie over dierenwelzijn uitdeelde op straat, dat iemand mij ‘kankerwijf’ noemde of nariep dat ik dood kon vallen. Ik mocht wel wat zeggen over dierenleed, maar alleen op een positieve manier waardoor zij niet na hoefden te denken over hoe ze zelf (vaak onbewust) het verwerpelijke systeem in stand houden. Zodat ze geen actie hoeven te ondernemen en zonder schuldgevoel kunnen blijven doen wat ze altijd al deden.

Maar ik demonstreerde niet voor déze mensen. Ik heb vele respectvolle gesprekken gehad met mensen die wel openstonden voor dierenwelzijn en thuis op hun gemak het pamflet wilden lezen. Mensen die, voorbij hun eigen gevoelens van ongemak, durfden te kijken hoe zij ervoor kunnen zorgen dat er minder dierenleed is. Dat begint met jezelf openstellen. Bewustwording. Je kan niet iets veranderen als je het niet weet.

Nu ik strijd voor de rechten van dikke mensen en een respectvolle gelijkwaardige behandeling op de werkvloer, op school, de media en de medische wereld, word ik online geconfronteerd met mensen die ik een ongemakkelijk gevoel bezorg. Die mij vragen stellen: “Waarom ben je ‘obesitas’ aan het promoten? Moeten we het dan allemaal maar okay vinden dat mensen dik zijn? En die dikkerd dan van 300 kilo. Die is toch niet gezond?”

Mezelf online uitspreken is niet altijd even prettig. Ik vind het niet fijn dat mijn foto’s gestolen worden van mijn website om mij te kakken te zetten op het Fat Hate forum. Of dat ik moet dealen met berichten waar ik uitgescholden word voor ‘vieze strontzak’ of ‘aandachtsgeile uitslover’. Ik mag heus wel wat zeggen, maar alleen op een positieve manier… waardoor zij niet na hoeven te denken over hoe ze zelf deze ongelijkheid in stand houden. Zodat ze ook geen actie hoeven te ondernemen en kunnen blijven profiteren van deze ongelijkheid.

Maar ik spreek me niet uit voor déze mensen. Je kan mensen niet wakker schudden die net doen alsof ze slapen. Mijn boodschap is gericht aan mensen die, voorbij hun gevoelens van ongemak, bereid zijn om zich af te vragen: Wat kan IK doen om ervoor te zorgen dat dikke mensen niet meer de dupe zijn van ongelijke behandeling? Je kan niet iets veranderen waar je geen weet van hebt.

Nu ik een lichtje schijn op het concept Zwarte Piet en mensen wil aanmoedigen om zich erin te verdiepen zie ik weer dezelfde reacties. Zwarte mensen (en medestanders) mogen wel wat zeggen, maar alleen op een positieve manier en zeker niet het woord racisme gebruiken. Ze mogen wel protesteren, maar alleen op een plek waar niemand het ziet. Zodat niemand er last van heeft. Waardoor niemand na hoeft te denken over hoe ze zelf (onbewust) het racistische systeem in stand houden. Zodat ze ook niet hoeven te veranderen.

Ik geniet hierin het privilege dat ik wit ben en geen kinderen heb. Ik ben niet emotioneel betrokken. En ik ben deze tegenreactie inmiddels gewend. Maar mensen demonstreren niet voor hun lol. Mensen zetten niet met plezier hun eigen veiligheid op het spel. Ook al kom je in vrede protesteren.

Demonstreren is noodzakelijk (en een grondrecht) wanneer er structureel niets aan gedaan wordt. Zolang we steevast blijven ontkennen welke rol racisme speelt in onze traditie, kunnen we er ook niets aan veranderen. Het Sinterklaasfeest of de Pieten hoeven niet te verdwijnen. De racistische elementen moeten verdwijnen. Laat je niet emotioneel misleiden door gewelddadige uitspraken. Laten we samen nadenken hoe we ervoor kunnen zorgen dat er geen demonstraties meer nodig zijn.

Verlies niet het doel uit ogen. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat ALLE kinderen kunnen genieten van een gezellig Sinterklaasfeest?

Lees verder onder de afbeelding.

En dat begint bij bewustwording. Je kan niet iets veranderen als je het niet weet. Op het moment dat je de tijd neemt om je te verdiepen in het achterliggende verhaal en wanneer je, voorbij je eigen gevoelens van ongemak en warme gezellige herinneringen, constateert dat er méér speelt dan waar je weet van hebt, verandert de manier waarop je kijkt naar de situatie.

Lees je in over de kwestie. Zodat je hierover respectvol in gesprek kan gaan met andere volwassen mensen. Zodat je snapt waar de discussie werkelijk over gaat. Zodat je genoeg ervan weet en andermans zorgen en vragen goed kan beantwoorden. Zodat we samen ons kunnen richten op het verzinnen van oplossingen en aanpassingen. Zodat niet alleen jij, maar IEDER kind, warme gezellige herinneringen kan overhouden aan het Sinterklaasfeest.

Download hier het Lespakket: De Geschiedenis van Sinterklaas en Zwarte Piet

Download hier Voorbeeldbrieven voor een inclusief Sinterklaasfeest

Take care, self care,