Er zijn enorm veel voordelen aan een dieet. Dat moet haast wel; anders doen we het niet massaal. Meer dan de helft van de vrouwen in Nederland, heeft wel eens een dieet gevolgd. Waarom is diëten toch zo verslavend?

Zegt jouw collega wel eens: “Meid wat zie jij er goed uit. Ben je afgevallen? Wat knap!” Voelt best lekker toch? Je wordt geprezen voor je doorzettingsvermogen, figuur en schoonheid. Heerlijk. Maar hoe voelt het als je weer aankomt? Zie je er dan niet meer goed uit? De meeste mensen die afvallen, zijn na een paar jaar weer terug op hun oude gewicht (of hoger). An accident waiting to happen.

De weegschaal zegt niets over wie je bent, hoe goed jij je werk doet en wat je te bieden hebt in het leven. Jouw echte waarde is niet uit te drukken in kilo’s, centimeters, of vetpercentage.

Voelt diëten niet net als verliefdheid? Een soort nieuw vriendje waarmee het dit keer wél gaat lukken. Hij lijkt misschien op de vorige maar dit vriendje is héél anders.

Zo heb ik het vaak ervaren. Ik droomde over een slank lijf, ergens in de vage toekomst. Ik voelde me ontzettend sterk en gemotiveerd. Deze keer gaat het wél lukken hoor! Ik ben er helemaal vol van en vertel tegen Jan en alleman hoe goed het gaat:

Wie ooit op dieet is geweest herkent het vast wel. Maar verliefdheid duurt nooit lang. De drang om te eten (en nu meer dan ooit) is sterker. Als je lichaam te weinig binnen krijgt, zowel fysiek als mentaal, doet het er alles aan om te overleven. Zo hoort het natuurlijk ook.

En daar ga je de vicieuze dieetcirkel weer in: Je eet ietsie pietsie meer dan je van plan was. Je verzint smoesjes om jezelf dat heerlijke gebakje toe te staan. Je voelt je vervolgens schuldig. “Damn. Hoe moeilijk kan het zijn?”

Het dieetduiveltje zeurt aan je hoofd dat je moet doorzetten, maar van binnen giert de oerkracht: Eten wil ik, en wel nu!

Je valt ook al niet zoveel af als gehoopt. Hoe kan dat nou? Je doet zo je best. Je wordt zelfs een beetje jaloers op die leuke collega; zij kan eten wat ze wil, terwijl jij moet afzien! Stom wijf.

Wist u dat… het woord dieet is afgeleid van het Griekse woord diatia, hetgeen zoveel betekent als “leefregel”.

Een lifestyle change gebaseerd op dezelfde principes als een dieet is natuurlijk ook een dieet. Maar dan levenslang! Haha. Hoe mooi het ook verpakt is: elk programma dat jou vertelt wat, wanneer en hoeveel je moet eten is (je raadt het al) een dieet.

Dus ook een balans-dag of een beetje op de calorietjes letten? Geen koolhydraten of maaltijden overslaan? Ook detoxen en zelfs krampachtig, om de 2 uur wat naar binnen proppen. Ik denk dat alles, in de trant van ‘onthouding en controle van eten, om af te vallen’ eigenlijk een eufemisme is voor dieet.

Oké. Geen dieetdingen dus… maar wat dan wel?

Als je vaak een dieet hebt gevolgd, kan het best lastig zijn om weer normaal te eten. Je hebt inmiddels zóveel informatie gelezen. Je voelt je misschien onthand zonder regels. Een dieet schrijft duidelijk voor hoe het moet. Je hoeft zelf niet meer na te denken over je boodschappenlijstje en wat je eet vanavond. Best makkelijk. Just follow the rules and you’ll be fine.

But… maybe not so fine. Wat we vaak vergeten is, of het eten ons wel goed doet. Eet je wel eens met lange tanden? Omdat het dieet iets voorschrijft, wat niet te nassen is. Of neem je in de ochtend een koude klets sinaasappelsap, terwijl je soms ook zin hebt in iets warms?

En, eet je wel genoeg of denk je de godganse dag aan eten? Ik heb jarenlang gedacht, dat het goed was om een knorrende maag te hebben: Burn, you fat cells, burn!  Terwijl niemand weet wát je precies afvalt als je gewicht verliest.

Je mag eten wat, zoveel en wanneer je wilt. Je hoeft niet te luisteren naar de dieetmaffia (serieus: meer dan 60 miljard dollar omzet per jaar, alleen al in de VS). Je mag je persoonlijke keuzes met vertrouwen maken. Geheel naar eigen inzicht en behoefte.

Het leven is nu en start niet pas op je streefgewicht. Het doel van je leven is niet een X aantal kilo’s bereiken. Vraag jezelf eens dit: “Wat is er precies anders in mijn leven, als ik dat specifieke gewicht eenmaal bereikt hebt?” Wat houd je tegen om de weg naar jouw echte doel (geluk, gezondheid, acceptatie, rust, plezier, whatever) prettiger te bewandelen? Durf je de controle over eten los te laten en te kijken waar je belandt?

Hieronder een paar vrijblijvende suggesties.

Eat what you like. Een mooi mantra. Mijn ervaring is dat vreetbuien stoppen als je alles mag eten wat je wilt eten. Dat gaat niet van de één op de andere dag. Ik weet dat het best eng kan zijn. De angst-om-dik-te-worden gilt vast al in je oor: “NEE, niet doen hoor!” Laat het idee dus eerst even bezinken. De komende weken krijg je genoeg tools om je te helpen.

No excuses. Verontschuldigen voor je eetgewoontes is helemaal niet nodig. Wen jezelf een beetje aan dit idee: Je hoeft niet bij elk lekkernij te melden, dat je later minder gaat eten. Dat je van plan bent de calorieën eraf te sporten of dat je nog niet gegeten hebt vanochtend. Het maakt niemand ene fluit uit of je het verdiend hebt of niet. Doe gewoon altijd eens gek! Wat kan helpen is dit: ‘Zou ik mezelf ook verdedigen als het een appel was?’

Willpower is highly overrated. En zeker niet oneindig. Als je uitgehongerd bent, kun je zelfs bijna geen wilskracht tonen. Het is toch ook niet wilskrachtig om je poep op te houden? Dus waarom geven we niet toe aan hongersignalen? Eet met liefde en stop met vechten tegen je lijf. Doorzettingsvermogen is niet eens nodig als je alles durft te eten. Eet waar je van houdt. Eet vanuit inspiratie. Eet naar behoefte. Voor lijf en geest. Dat is alle motivatie die je nodig hebt.

Dank je wel voor het lezen! Ik hoop dat bovenstaande informatie je een andere kijk geeft op het diëten. Of in elk geval je een beetje geprikkeld heeft.

Take care, self care,