“Ja, maar Jen… ben jij dan tégen afvallen?” vroeg mijn vriendin verbaasd, toen ik laatst bij haar op visite was. “Het is toch niet erg om het beste uit jezelf te willen halen?”

Nee, ik ben niet tégen afvallen.

Mensen vallen af om verschillende redenen. Bijvoorbeeld door een verandering in je eetpatroon of de manier van bewegen. Soms door slaapgebrek of vermoeidheid. Soms door een operatie, medicijnen of een ziekte. Soms doordat je begonnen bent met roken. Je kan ook afvallen of aankomen vanwege een periode van stress of rouw. Of juist daarna, als die periode weer voorbij is. Je gewicht kan ook veranderen omdat je ouder wordt… en soms weet je gewoonweg niet precies waarom er iets verandert in je gewicht.

Gewichtsverlies is een mógelijk gevolg.

Gewichtsverlies kán namelijk een gevolg zijn van bepaalde verbeteringen in je levensstijl maar het is geen garantie. Regelmatig verse groenten eten, dagelijks wandelen met mijn hond, vroeg naar bed gaan, genoeg water drinken, relaxen, intuïtief eten, mijn maat accepteren, leren omgaan met stress en een goede emotionele hygiëne, hebben veel bijgedragen aan mijn fysieke en mentale gezondheid… zonder dat het bijzonder veel effect had op mijn gewicht. Ik val er niet van af.

Ik heb zelf het najagen van mijn streefgewicht opgegeven. Na decennia vol zelfhaat, frustratie, afzien en ploeteren met eten, diëten en sporten, ben ik gestopt met het manipuleren van mijn gewicht. Het is mij niet gelukt om slank te worden en ik heb dat feit – na veel verzet – geaccepteerd.

Ik weet niet hoe ik blijvend moet afvallen en ik heb me daarbij neergelegd.

Acceptatie was zo lastig omdat gewichtsverlies mij een enorm fijn gevoel gaf. Ongeacht hoe ik dat gewichtsverlies voor elkaar kreeg. Ik voelde me zó ontzettend goed als ik aan het afvallen was. Dan kon ik de hele wereld aan. Ik zag daardoor niet dat het uithongeren van mezelf, door de pijn heen sporten en mezelf in de grond praten ’ter motivatie’ niet hetzelfde was als ‘het beste uit mezelf halen’. Dat zijn geen synoniemen van elkaar.

Ik heb namelijk aardig wat manieren toegepast om mijn gewicht te manipuleren – in naam der gezondheid – die helemáál niet bijgedragen hebben aan mijn gezondheid. Waar de gevolgen en bijwerkingen zelfs blijvend schade hebben achtergelaten op mijn lichaam en geest. Ik was alleen gericht op het resultaat. Het beloofde resultaat. Het gegarandeerde resultaat. Gewichtsverlies.

Zelfverbeter-moe

Het geeft me eigenlijk ontzettend veel rust in mijn hoofd nu ik niet meer op zoek ben naar de allerbeste versie van mezelf. Bij mij hielp het juist om te accepteren dat ik niet altijd het beste uit mezelf hoef te halen. Ik geloof niet dat ik méér waard ben als ik slank ben. Ik denk niet (meer) dat er een verbeterde versie van mezelf verborgen zit onder mijn vetcellen, die wél de moeite waard is. Ik ben precies dezelfde Jenny.

Het probleem is, dat ik leef in een wereld waar dat geloof wél bestaat. Waar veel geld wordt verdiend aan dikke mensen die geloven dat ze niet ‘hun beste zelf zijn’ zolang ze niet knap, jong, slank en gezond zijn. Waar bedrijven met psychologische marketingtechnieken slim inspelen op onze angst om niet geaccepteerd te worden. Een gegronde angst, gezien hoe onze samenleving met dikke, oude, lelijke en ongezonde mensen omgaat.

Deze bedrijven zijn niet schuldig aan het feit dat dit geloof is ontstaan maar ze houden het wel in stand. Ze profiteren financieel van onze diepe wens om geaccepteerd te worden. Ze maken misbruik van onze angsten om niet erkend en gezien te worden en noemen het ‘wellness en gezondheid’. Wie wil nou niet tijd, geld en energie in deze belofte investeren?

Hoe groter de investering, hoe lastiger om het los te laten.

Het is veel gemakkelijker om je overtuiging vast te houden, dan jezelf erbij neer te leggen dat je het misschien mis hebt. Dat het jarenlang afzien en ploeteren allemaal voor niks is geweest. Dat jij niet minder waard bent vanwege je gewicht… maar dat je geen gelijkwaardige kans krijgt in een samenleving waar het ‘normaal’ is om dikke mensen minderwaardig te behandelen. Waardoor iedereen om je heen (dik en dun) óók als de dood is om dikker te worden.

De verontwaardiging die door dit inzicht boven kwam borrelen geeft me juist veel kracht. Waardoor ik mijn plekje durf in te nemen op internet en een tegengeluid wil geven aan iedereen die zegt dat ik wél mijn gewicht permanent kan manipuleren. Als ik maar wil. Als ik maar minder eet of meer beweeg. Als ik het zou doen voor mijn gezondheid. Als ik maar de juiste intentie zet. Als ik maar genoeg van mezelf hou… of als ik mezelf helemaal zou accepteren zoals ik ben.

Het is bullshit. Niemand kan blijvend gewichtsverlies garanderen.

Het idee dat jij óók kan afvallen als je het eenmaal ‘goed doet’ houdt juist het gevoel in stand dat je het nóóit goed doet. Als afvallen niet lukt, is dit het ultieme bewijs dat je nog steeds iets fout doet. Waardoor je nog steeds iets aan jezelf moet verbeteren. Is het niet eten of beweging, dan wel zelfliefde, karakter of spiritualiteit. Het zal nóóit goed genoeg zijn, zolang je gelooft dat je moet afvallen om je beste zelf te kunnen zijn…

Want je bent al goed genoeg!

Wat zou het voor jou betekenen als je je zou richten op alle voordelen die juist niet gerelateerd zijn aan je gewicht?

Onderzoek eens goed welke voordelen je kan behalen uit bijvoorbeeld bewegen of sporten als je er absoluut niet van af zou vallen?

Het verliezen van schaamte- en schuldgevoelens rondom ‘eten en bewegen’ kunnen namelijk een enorm bevrijdend effect op je leven hebben.

Take care, self care,