“Je hebt geen honger. Je hebt trek.”

Wie heeft deze uitspraak niet gehoord tijdens onze opvoeding? Als ik oude dieetboeken doorblader lijkt het soms wel alsof we geen honger mogen hebben… alsof we moeten vechten tegen de honger. Maar ik denk juist dat het heel handig is om hongergevoelens te herkennen en erop te reageren.

Mijn hongergevoel heb ik gekregen bij mijn geboorte. Jij ook. En ieder ander levend wezen op aarde. Ik herkende destijds uitstekend wanneer ik honger had. Toen ik een klein baby’tje was hoefde ik alleen maar te jengelen. Mijn moeder wist dan precies wat ik nodig had.

Door invloeden uit onze cultuur is mijn fysieke hongergevoel een beetje op de achtergrond geraakt. Ik wilde zo ontzettend graag slank worden waardoor ik meer vertrouwde op de adviezen uit dieetboeken in plaats van op mezelf. Momenteel doe ik het weer op mijn eigen manier. Ik word er niet slank van maar ik ben een stuk beter in contact met mijn lijf. Daardoor loop ik niet meer geïrriteerd rond van de honger en het helpt enorm goed tegen vreetbuien.

Meerdere keren per dag neem ik een momentje om te checken hoeveel honger ik heb. Ik doe mijn ogen dicht en haal even diep adem. Ik leg mijn hand op mijn buik en ga er in gedachten naartoe.

Hoeveel honger heb ik op dit moment? Hoe voelt honger eigenlijk aan? Ik vergelijk mijn fysieke gevoelens met de omschrijvingen hiernaast en kies er eentje uit die het dichtste bij komt. Als ik klaar ben met eten, doe ik dat ritueeltje nog een keer.

Hoe voldaan voel ik me op dit moment? Lust ik nog wat… of is het wel goed zo? Ik neem gewoon even de tijd om te inventariseren hoe ik me voel. Dat helpt me heel goed om mijn fysieke gevoelens voor honger en verzadiging beter te herkennen.

Het mooie is, als ik iets eet wat lekker en smakelijk is… en wat me ook voldoening geeft, dan herken ik ook beter wanneer ik genoeg heb gehad. Genoeg is dan genoeg. Het wordt een stuk lastiger om deze signalen te herkennen als ik iets eet wat me totaal niet smaakt. Dan lijkt het alsof ik al vol zit vanaf de eerste hap… en daarna blijf ik zo’n onvoldaan gevoel houden.

Nu ik er een gewoonte van heb gemaakt om regelmatig per dag te checken óf ik honger heb, is het helemaal niet nodig om mezelf restricties op te leggen. Mijn lichaam vertelt me precies wat ik nodig heb. Ik heb mijn lijf jaren geleden beloofd dat ik haar nooit meer zal uithongeren. Ik hoef niet meer bang te zijn dat het nu of nooit is, omdat ik volgende week weer op dieet moet. Dat geeft rust en ruimte om te kiezen waar ik op dit moment behoefte aan heb. Ik kan en ik mag altijd eten.

Dit hangt dus niet af van…

• vooraf vastgestelde portiegroottes.
• de opinie van een dieetexpert.
• of het “goed of slecht” eten is.
• hoeveel calorieën erin zitten.
• of het tijd is om te eten.
• of mijn bord leeg gemaakt moet worden.
• wat er nog over is/ restje in de pan zit.
• wat anderen wel/niet van me vinden.

Ik heb zoveel tijd en geld uitgegeven aan dieetboeken en experts op het gebied van eten. Nu weet ik dat ik zelf de beste deskundige ben die ik ooit heb kunnen krijgen. Wie weet nu beter hoe IK me voel dan ik? Het was heerlijk om steeds beter mijn fysieke gevoelens te herkennen en te kunnen benoemen. Bovendien: Ik hoef niets vol te houden. Het werd alleen maar gemakkelijker en nu gaat het vanzelf. Alleen ik kan bepalen wat & hoeveel goed voelt in mijn lijf, op dit moment van de dag. Daar durf ik nu op te vertrouwen.

Take care, self care,