#allekantenzijngoedekanten december 2019
Hoe ga jij om met negatieve opmerkingen over je lichaam? Gewoon niks van aantrekken?
Jarenlang heb ik geprobeerd om opmerkingen van me af te laten glijden. Tevergeefs. Ik weet niet hoe mensen dat doen. Ik kan mijn schouders niet ‘gewoon ophalen’ wanneer mijn lichaam beschaamd wordt. Body shaming doet pijn.
Het werkte niet om mijn gevoelens te negeren of weg te drukken. Het is ook logisch om iets te voelen wanneer je omgeving wat over je lichaam zegt. Vooral als het mensen zijn waarvan je houdt.
Ik voel namelijk ook iets, als ik een compliment krijg. Ik kan gevoelens niet eenzijdig uitschakelen. Dat weet ik zeker, want ik heb zo’n beetje alles uitgeprobeerd om dat voor elkaar te krijgen. Ik probeer mijn emoties daarom nu te omarmen, door ze juist als nuttig te zien in plaats van een zwakte.
Het grote verschil is dat ik absoluut niet meer geloof dat dikke mensen minder waard zijn vanwege hun lichaam. Het aanpassen van mijn lichaam is daarom niet de juiste strategie tegen body shaming. Mijn lichaam is namelijk niet degene die deze situatie veroorzaakt. Degene die de nare opmerking maakt is het probleem. Dát inzicht maakt het verschil.
Daarom lig ik niet meer te malen in bed, over wat ik in hemelsnaam allemaal kan doen om slank te worden. Ik denk liever na hoe ik een lichtje kan schijnen op de bekrompen vooroordelen over dikke mensen. Vooroordelen die ik zelf jarenlang onterecht heilig geloofd heb. Ik wist niet beter.
Maar nu wel, en daarom probeer ik goed voor mezelf te zorgen wanneer mijn dikke lichaam bespot wordt (of andere dikke lichamen). Door te erkennen dat het helemaal terecht is dat ik pijn, verdriet of boosheid voel en dat mijn emoties een nuttig teken zijn van onrechtvaardigheid.
Daardoor durf ik er vaker wat van te zeggen, leer ik beter mijn grenzen aan te geven (én te bewaken) en probeer ik me zoveel mogelijk te omringen met mensen die dit kunnen respecteren. #allelichamenzijngoedelichamen
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten november 2019
“Jouw gezicht doet me denken aan een buikspreekpop,” zei iemand tegen me.
Door mijn onderkin en de lijnen vanuit mijn mondhoeken snapte ik de vergelijking wel. Ik vond het best grappig toen hij het zei, maar toch bleef die opmerking door mijn hoofd spoken.
Daarnaast is regelmatig tegen mij gezegd dat ik wat meer moet lachen, waardoor ik hyperbewust werd van hoe mijn mondhoeken staan. Kijk ik niet te chagrijnig? Denken mensen nu dat ik boos ben? Deze opmerkingen zijn zo vaak gemaakt (vooral tegen vrouwen) dat er nu zelfs operaties worden verricht tegen de ‘resting bitch face’. En hoewel ik graag lach, denk ik steeds vaker: fuck you. Ik ben niemand een glimlach verschuldigd. Zeker geen voorbijganger op straat.
Vandaag besteden we wat aandacht aan de psychische kant. Zijn er opmerkingen van anderen (vrienden/familie/voorbijgangers) die bij jou zijn blijven hangen? Die automatisch bij je naar boven komen als je jezelf ziet op een foto of in de spiegel. Opmerkingen die als grapje waren bedoeld of juist om te kwetsen?
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten oktober 2019
Laatst zag ik deze foto op mijn laptopscherm en dacht ik: “Nou je ziet wel heel erg mijn poriën.”
Gelukkig moest ik meteen aan het bericht denken van #beautyredefined over hoe vooral vrouwen in de media afgebeeld worden. We hebben geen poriën geen rimpels geen vlekjes, geen sproeten en geen puistjes.
Daarom post ik deze foto omdat al deze kenmerken juist gezien mogen worden, want het maakt ons mens.
Alle kanten van jou mogen gezien worden en dat is ook de boodschap die Veerle Metten van Dik Gelukkig en ik jou willen meegeven.
Zin om jezelf ook onvoorwaardelijk te tonen zoals je bent?
Doe mee met de hashtag #allekantenzijngoedekanten en draag bij aan meer lichaamsdiversiteit op sociale media.
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten september 2019
Soms spot je jezelf in een winkelruit of zie je jezelf zitten, zoals hier in de tram. Het gebeurt wel eens dat ik op mijn telefoon bezig ben en dan ineens mijn onderuitgezakte spiegelbeeld op de tramstoel zie hangen. Dan grinnik ik even en ga ik weer snel rechtop zitten.
Ik schrik niet meer van mijn spiegelbeeld in de zithouding. Mijn buik is dik en dat is oké. Het is soms wel eens lastig met bukken in kleine ruimtes, tussen de tramstoelen mijn tas pakken bijvoorbeeld, of met teennagels knippen en veters vastmaken.
Het is niet altijd gemakkelijk maar het is wat het is en daar heb ik vrede mee.
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten augustus 2019
“Nou, ik ben liever dik dan zo’n gratenbaal!” en “Ik heb tenminste geen ouwe kop met rimpels.” en “Mannen houden van vlees en niet van botten.” en “Ik ben wel dik, maar ik ben tenminste wel gezond.”
Dit heb ik helaas allemaal gezegd onderweg naar meer acceptatie van mijn lijf.
Gaandeweg realiseerde ik me dat het helemaal niet cool is om andere lichamen te kleineren om mezelf beter te voelen. Oude lichamen, dunne lichamen, lichamen met een ziekte of beperking en lichamen die niet voldoen aan witte-cis-het-beautynormen hebben recht op respect.
Laten we elkaar niet meer complimenteren met hoe ‘jong en slank(er)’ we eruit zien, maar laten we er ook op letten dat we niet andere lichamen omlaag halen in dit proces. Alle kanten zijn goede kanten.
Naarmate ik ouder word (eind aug. 46 jr) en meer rimpels krijg, realiseer ik me steeds meer welke vooroordelen ik zelf geinternaliseerd heb over oud worden, en hoe lastig het is om dit te neutraliseren. Work in progress.
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten juli 2019
Geniet van de zomer!
Heb jij een foto van jouw benen in de zon?
Elke eerste woensdag van de maand moedigen Veerle Metten van Dik Gelukkig en ik mensen aan om samen met ons via de hashtag #allekantenzijngoedekanten foto’s van zichzelf te plaatsen.
Foto’s vanuit een perspectief dat in deze cultuur beschouwd wordt als onze ‘slechte kant’. Alle kanten mogen gezien worden. Je lichaam is niet iets waarvoor je je zou moeten schamen.
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten juni 2019
Nee, ik ben niet zwanger…
…maar ik heb wel iets geleerd van mijn zwangere vriendin.
Ik zat een paar jaar geleden naast mijn zwangere vriendin op de bank. Ze streelde zachtjes over haar buik terwijl we gezellig kletsten en thee dronken. Ik dacht: “Wij zien er praktisch hetzelfde uit met onze buik. Hoe kan het dat mijn buik wordt gezien als walgelijk en die van haar als prachtig? Is het omdat er nieuw leven in haar buik zit… dat welkom is?”
Vanaf dat moment besloot ik dat mijn buik óók welkom is in mijn leven. Dat ik er bewust niet meer lelijk over zou praten en dat ik mijn buik wilde waarderen voor alles dat het doet om mij in leven te houden.
Later deed ik haar intuitief na onder de douche. Ik ademde een paar keer rustig in en uit. Met mijn gedachten ging ik naar mijn buik en op de uitademing liet ik mijn buik helemaal los. Helemaal ontspannen. Ik legde mijn handen erop en wreef eroverheen zoals ik mijn vriendin liefdevol had zien doen. Ik deed mijn ogen dicht en dacht: Lieve buik, je bent welkom hier.
Het was een rare gewaarwording om zo over mijn buik te denken. Dit was dezelfde buik die ik het grootste deel van mijn leven gehaat heb. Waar ik van walgde. Die ik altijd ingehouden en aangespannen heb zodra mijn partner het wilde aanraken. Waar ik me kapot voor schaamde en probeerde weg te moffelen onder een kussen als ik ergens op de bank zat. Deze buik, MIJN BUIK, kreeg voor het eerst liefde. Dat voelde onwennig maar heel fijn.
Elke eerste woensdag van de maand vragen Veerle Metten van Dik Gelukkig en ik extra aandacht voor het lichaam van dikke mensen. Wij zijn ervan overtuigd dat je beter voor je lichaam zorgt als je het niet haat. Je buik mag er zijn én gezien worden. #allekantenzijngoedekanten
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten mei 2019
Nee, ik ben niet zwanger…
…maar ik heb wel iets geleerd van mijn zwangere vriendin.
Ik zat een paar jaar geleden naast mijn zwangere vriendin op de bank. Ze streelde zachtjes over haar buik terwijl we gezellig kletsten en thee dronken. Ik dacht: “Wij zien er praktisch hetzelfde uit met onze buik. Hoe kan het dat mijn buik wordt gezien als walgelijk en die van haar als prachtig? Is het omdat er nieuw leven in haar buik zit… dat welkom is?”
Vanaf dat moment besloot ik dat mijn buik óók welkom is in mijn leven. Dat ik er bewust niet meer lelijk over zou praten en dat ik mijn buik wilde waarderen voor alles dat het doet om mij in leven te houden.
Later deed ik haar intuitief na onder de douche. Ik ademde een paar keer rustig in en uit. Met mijn gedachten ging ik naar mijn buik en op de uitademing liet ik mijn buik helemaal los. Helemaal ontspannen. Ik legde mijn handen erop en wreef eroverheen zoals ik mijn vriendin liefdevol had zien doen. Ik deed mijn ogen dicht en dacht: Lieve buik, je bent welkom hier.
Het was een rare gewaarwording om zo over mijn buik te denken. Dit was dezelfde buik die ik het grootste deel van mijn leven gehaat heb. Waar ik van walgde. Die ik altijd ingehouden en aangespannen heb zodra mijn partner het wilde aanraken. Waar ik me kapot voor schaamde en probeerde weg te moffelen onder een kussen als ik ergens op de bank zat. Deze buik, MIJN BUIK, kreeg voor het eerst liefde. Dat voelde onwennig maar heel fijn.
Elke eerste woensdag van de maand vragen Veerle Metten van Dik Gelukkig en ik extra aandacht voor het lichaam van dikke mensen. Wij zijn ervan overtuigd dat je beter voor je lichaam zorgt als je het niet haat. Je buik mag er zijn én gezien worden. #allekantenzijngoedekanten
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten april 2019
Elke keer als ik een selfie neem, staat mijn telefoon automatisch op het filter ‘gezichtscorrectie’. ‘Correctie’ suggereert dat er per definitie iets gecorrigeerd moet worden. Iets wat blijkbaar niet goed genoeg is. Het woord correctie wordt vaker gebruikt dan je denkt.
Er bestaat corrigerend ondergoed en als ik een plus size badpak wil kopen kom ik figuurcorrigerende badpakken tegen.
Ik denk dat we attent moeten zijn op deze marketing die ons eraan blijft herinneren dat we ‘gecorrigeerd’ moeten worden. Je voelt je niet zomaar ‘niet goed genoeg’ in je lichaam. Dit wordt keer op keer bevestigd door de manier waarop er over ons lichaam wordt gesproken.
Let er gewoon eens op en bedenk je: Moet hier écht iets gecorrigeerd worden of wordt mij iets aangepraat?
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten februari 2019
“Lach eens een beetje. Nou, niet zo chagrijnig kijken hoor. Je bent niet echt een lache-bekkie he? Wat kijk je lelijk. Vreet me niet op. Een beetje lachen kan geen kwaad toch?”
Ben jij je ook zo bewust van hoe je mond staat? Hoe je bekeken wordt door de ogen van een ander? Ik herken mijn gezicht bijna niet als ik per ongeluk een foto tegenkom waarop ik niet lach of waarop ik minstens mijn mijn mondhoeken omhoog trek.
Op sociale media vinden we ook maar weinig foto’s van mensen (met name vrouwen) die niet lachen. Alsof ze niet bestaan. Maar het is goed om ook jezelf eens te zien met een frons of een ontspannen gezicht. We hoeven het niet per se een mooie foto te vinden, maar we hoeven ons er ook niet minder om te voelen.
Doe je mee? Ook de ontspannen of fronsende kant mag er zijn. Plaats een foto waarop je niet lacht en gebruik de hashtag #allekantenzijngoedekanten
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten december 2018
Ken je dat gevoel? Dat je een leuke dag hebt gehad met fijne mensen. Je voelde je goed. Je hebt veel gelachen. Het was super gezellig en je zit nog na te genieten van de heerlijke dag.
Tot het moment dat er foto’s geplaatst worden in de whatsapp groep of sociale media. Je ziet jezelf ineens terug op de foto, in een houding die je helemaal niet kent van jezelf.
OH FUCK! Zie ik er zó uit? Je bent je ineens super bewust van je lichaam. Terwijl je hier helemaal niet mee bezig was op het moment zelf.
Door selfies te nemen, zittend op een stoel, leerde ik om te wennen aan mijn lichaam zoals het is. Van alle kanten. Mijn omgeving kent mij namelijk allang zoals ik ben. Ze zien me elke dag zittend op mijn werk, op verjaardagen of in het openbaar vervoer. Zij weten allang hoe ik eruit zie op een stoel. Het is daarom belangrijk om die kant zelf ook vaker te zien.
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten november 2018
We zien eigenlijk niet vaak onze zijkant. Als ik vroeger in de spiegel naar mijn zijkant keek, haalde ik heel diep adem en zoog ik mijn buik helemaal in. Met de ene hand duwde in mijn buik plat en met de andere hand duwde ik mijn borsten omhoog. Zo zou het moeten zijn. Zo was het ‘beter’. Ik haatte mijn buik. Ik vond ‘m vreselijk lelijk. Als ik mezelf zag lopen in de winkelruit, dan schrok ik me kapot. Ben ik dat? Nee toch? In een reflex zoog ik snel de buik weer in en spande mijn buikspieren aan.
Nu vind ik het belangrijker om adem te halen. Om te ontspannen. Om lief te zijn voor mijn lichaam. Mijn hele lichaam. Mijn buik krijgt de ruimte om adem te halen in kleding. Geen shape wear shit meer. Mijn buik is onderdeel van wie ik ben. Geen object dat geelimineerd moet worden.
Elke eerste woensdag van de maand besteden Veerle Metten van Dik Gelukkig en ik extra aandacht aan al onze goede kanten. Ik ben meer selfies gaan nemen waar ik mijn buik lekker ontspan. Zittend en van de zijkant. Dat helpt heel goed om te wennen aan mijn lichaam zoals het is. Van alle kanten.
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten oktober 2018
Hebben jullie mijn onderkin gezien? Klik op de video.
Het is de eerste woensdag van de maand. Veerle Metten van Dik Gelukkig en ik besteden vandaag weer aandacht aan onze ‘slechte kant’ want alle kanten mogen gezien worden. Je onderkin mag ook op de foto en is niet iets wat je buiten hoeft te sluiten door enkel selfies van bovenaf te nemen. Van onderaf kan ook prima! #allekantenzijngoedekanten Doe je mee?
Take care, self care,
#allekantenzijngoedekanten september 2018
Veerle en Jenny laten zich van hun ‘slechte’ kant zien.
Jarenlang nam ik alleen foto’s van mezelf van bovenaf. In de hoop dat mijn onderkin niet zichtbaar was voor andere mensen. Ik nam minstens 60 foto’s totdat er eentje bij zat die eindelijk goed genoeg was. Waar je niks op zag.
Al die ‘perfecte’ foto’s geven maar een eenzijdig beeld van de werkelijkheid… en creëren een visie op jezelf waar je spiegelbeeld nooit aan kan voldoen.
Veerle en ik posten vanaf vandaag elke eerste woensdag van de maand een kant van onszelf die onderbelicht wordt in sociale media. Alle kanten zijn goede kanten.
Doe je mee? Als je het niet fijn vindt om iets online te posten, maak er dan eentje voor jezelf.
Veerle Metten van Dik Gelukkig en ik besteden vandaag weer aandacht aan onze ‘slechte kant’ want alle kanten mogen gezien worden. Je onderkin mag ook op de foto en is niet iets wat je buiten hoeft te sluiten door enkel selfies van bovenaf te nemen. Van onderaf kan ook prima! #allekantenzijngoedekanten Doe je mee?
Take care, self care,