Dit is de lang uitgestelde reactie op de column van Marianne. Ik heb alle ophef rondom haar eerdere tweets bekeken en beluisterd. Het was een lucratieve zet. De media wilde graag haar (nogal conservatieve) kijk op dikke mensen horen. Marianne was er trots op. Iemand had haar geschreven dat hij blij was om een schop onder zijn hol te krijgen. Daar deed Marianne het voor, onze Obesitasverlosser des Vaderlands, opdat Nederland zich maar snel zal ontdoen van al die overtollige vetrollen.
Haar niet wetenschappelijk onderbouwde boodschap ‘je moet gewoon minder eten en meer bewegen’ klinkt me helaas bekend in de oren. Mijn ervaring is dat mensen die “een hekel hebben aan dikke mensen”, meestal niet openstaan om hun geïnternaliseerde vooroordelen onder de loep te nemen. De focus ligt vaak op de dikke mens in plaats van op hun eigen gedachtegang óver dikke mensen.
In mijn leven heb ik tot in den treuren moeten aanhoren hoe ik me het beste kan onderscheiden van de ‘slechte dikke mensen’. Dikzakken die lui zijn en gewoon ‘alles eten’ wat ze willen. Dit recht is overigens wel voorbehouden aan slanke mensen. Sterker nog, daar wordt vaak jaloers over gesproken. We kennen allemaal wel iemand die Alles Kan Eten. Maar laten we eerlijk zijn: iederéén kan Alles eten – tenzij je een allergie hebt. Het wordt vaak gezien als een aandoenlijke eigenschap bij mensen die (genetisch) slank blijven. Jij lekkere snoeperd! Maar bij dikke mensen wordt het onterecht gezien als vies, onverantwoord en een teken van een tekort aan kennis over voeding.
Het idee dat wij in aanmerking kunnen komen voor de ‘good fatty award’ als we braaf zijn, is een beloning dat vele dikke mensen wordt voorgehouden. Alsof we ontheffing van stigma zouden krijgen als we ‘voorbeeldig sporten en gezond eten’. En we eindelijk voor vol aangezien zouden worden door onszelf weg te cijferen.
Als je maar gelukkig bent?
Iemand zei ooit eens: “als je niet gelukkig met je lijf bent moet je er gewoon wat aan doen, en anders moet je niet zeuren.”
Ook deze kletskoek heb ik vaker gehoord. Ik “zeur” net zoveel als dat ik wil. Ik laat me niet meer door slanke mensen de les lezen en onderverdelen in de categorie brave of stoute dikkerd. Hierdoor worden we opzettelijk tegen elkaar uitgespeeld in een wedstrijdje moraliteit, doorzettingsvermogen en intellect. Zo blijven we, tegen beter weten in, diëten in plaats van dat we onze energie steken in het verzet tegen personen die zich superieur wanen. Tegen instituten die autoriteit menen te hebben over dikke mensen.
Als je maar gezond bent?
Ik besteed daarom liever wat aandacht aan mensen die gekwetst zijn door soortgelijke uitspraken als van Marianne. Als je dik bent lees je vast niet voor de allereerste keer over de strijders voor een ‘gezonde natie’. Een verwerpelijke validistische retoriek die de laatste 20 jaar weer sterk in opkomst is. Terwijl gezondheid helemaal niet af te dwingen valt. Het kan morgen zomaar weg zijn. Voor iedereen. Het is geen individuele prestatie! Er zijn talloze slanke en dikke mensen die nooit gezond zullen worden en dat is oké. Daarom moet goede zorg gegarandeerd, toegankelijk en betaalbaar zijn. Voor iedereen. Niet alleen de mensen met privilege.
Schop onder je hol
“Zorgen moet je niet maken, zorgen moet je doen.” zag ik ooit op een kaartje van Loesje staan. Mensen ‘kwetsen voor hun eigen bestwil’ omdat je je zorgen maakt, is een smoesje om manipulatief gedrag goed te praten.
Mensen ‘een schop onder hun hol’ geven omdat je je zorgen maakt is geen vorm van zorg of liefde. Dit is een vorm van abuse. Onder het mom van goede bedoelingen iemand opzettelijk pijn doen is namelijk geen bewezen effectieve methode. Mensen gaan dan vooral hun best doen om niet meer geschopt te worden en geen pijn meer te voelen. In plaats van dat het hen intrinsiek motiveert om goed voor zichzelf te zorgen.
Dikke mensen met een dieetverleden zijn niet zwak en onwetend. Ze hebben juist bizar veel doorzettingsvermogen, wilskracht en kennis over voeding. Je leven leiden op een lege maag is zwaar! Maar veel dikke mensen denken dat ze een schop onder hun hol verdienen omdat ze nog niet genoeg afgevallen zijn, omdat ze niet genoeg hun best doen. En dat klopt niet.
Daarnaast is het een fabeltje dat je alleen gekwetst kan worden wanneer je dat zelf toestaat. Dikke mensen buitensluiten, benadelen en dehumaniseren is kwetsend. Dat doet wat met je, ook al ben je zelf helemaal tevreden met je lichaam. Omdat opzettelijk kwetsen niet over jouw lichaam gaat maar het nare gedrag van de ander, gebaseerd op hun vooroordelen en hun gebrek aan kennis.
Ik moedig je aan om jouw gekwetste gevoelens (verdriet, wanhoop, boosheid, verontwaardiging) juist te voelen en om te zetten in actie. Zodat je deze gevoelens niet naar binnen keert en omzet in zelfhaat – en weer op dieet gaat, maar je gevoelens richt tot de veroorzaker van deze gevoelens. Verontwaardigd voelen kan namelijk heel goed helpen om onrecht te identificeren en daarna goed voor jezelf op te komen. Zodat je steeds beter je grenzen aan leert geven én bewaken. Sta die gevoelens toe.
Zorg goed voor jezelf. Jij hebt recht op gelijkwaardige behandeling en een goed leven zonder discriminatie, ongeacht je gewicht, gezondheid status of leefstijl. Wees niet teleurgesteld in jezelf als het niet meteen lukt om je verweren omdat je boos wordt of in huilen uitbarst. Blijf oefenen. Volgende keer beter.
Take care, self care,
