Een stukje uit het dagboek van een overeter… mijn dagboek uit 2011. Ik schreef een brief aan Danny maar heb ‘m nooit verstuurd.
Jij kijkt in de spiegel en ziet nu een mooier mens staan dan voorheen. Je ziet de lappen vel wel hangen maar je lijkt door de huid heen te kijken. Ik vind dat zo fijn voor je. Ik hoop ook ooit mijn schoonheid te zien.
Het eerste gedeelte van Obese vond ik erg confronterend om naar te kijken. Ik herken heel veel in jouw verhaal ondanks dat ik niet even dik ben. Ik ben een vrouw met maar dan 40 kilo teveel en zit op het randje van morbide obesitas. Als ik dat woord Google word ik erg somber en verdrietig.
Ik heb met tranen in mijn ogen gekeken naar jouw aflevering. Zowel van ontroering als plaatsvervangende schaamte. Ik kon me inbeelden hoe ik me zou voelen als ik bloot op de weegschaal zou staan voor toute Nederland. Zo dapper. Vervolgens kwam de trainer jou drillen. Ik ben daar ook gevoelig voor. Je kunt me afbeulen en ik ga nog harder werken. Ik wil niet falen! Tegelijkertijd kreeg ik een naar gevoel. Waarom moet ik afgebeuld worden? Is het goed voor mijn zelfvertrouwen als iemand zegt dat ik met mijn luie reet van de bank moet komen? Ik vermoed van niet. Ik voel me vaak moe, maar niet lui. Ik kan me bovendien niet voorstellen dat mijn weg naar herstel werkt via vernedering. Hoe kan ik meer van mezelf gaan houden als ik me laat kleineren?
Maarja, feit is dat het jou wel lukt om gewicht kwijt te raken en mij (nog?) niet. Daar ben ik toch een beetje jaloers op. Ik vind het ook zo fijn om af te vallen. Soms denk ik wel eens dat ik daar verslaafd aan ben. Niets is zo goed voor mijn zelfvertrouwen als complimentjes over mijn verloren gewicht. Het is heerlijk om vol trots te zeggen: Ik ben 10 kilo verloren. Applaus alom. Goed van je meid. Knap hoor zoveel discipline. Ik voel me dan helemaal in de gloria. Dat er nog meer dan 30 kilo af moet lijkt ineens minder erg. Ik ben trots op mezelf en kan de hele wereld aan! Totdat ik weer aankom. Het gaat niet eens meer om de kilo’s maar het feit dat het me weer niet gelukt is.
Ik hoop dat je off-camera ook psychologisch ondersteund wordt. Ik mis dat gedeelte een beetje bij Obese. Ik merk dat ik bijna alles in mijn leven verbind met slank zijn. Heb jij dat ook? Als ik slank ben komt alles goed, dan mag ik er zijn, dan word ik gelukkig. Een hoop dingen hebben niet met slank zijn te maken maar gewoon met mij als persoon. Ik ben nu hard aan het werk om juist die dingen aan te pakken. Het vergt alleen enorm veel geduld en compassie met mezelf.
Ik vind het fijn dat je minder gezondheidsrisico’s loopt. Dat is iets waar ik me ook zorgen om maak met mijn lijf. Ik merk dat ik meteen zin krijg om fanatiek te sporten als ik de afleveringen zie. Ik wil ook gezond worden. Ik heb mezelf meer tijd gegeven dan een jaar, maar ik vind het niet gemakkelijk om na 20 jaar te stoppen met dieten en zelfkastijding.
Ik wil misschien niet zo zeer slank zijn. Ik wil mezelf accepteren van binnen en buiten. Ik kies ervoor te geloven dat mijn eetgewoonte een symptoom is van wat er werkelijk met me aan de hand is. Eten reflecteert mijn leven. Ik heb mijn dieetstrategie omgegooid en probeer berusting te vinden. It is the long road but I am learning to love the journey.
Het ga je goed Danny. Je bent de moeite waard.
Ben je altijd al geweest. Ik hoop dat jij dat ook weet.
Liefs, van een overeter