Het verschil tussen iemand die ontspannen met eten omgaat en iemand die niet ontspannen met eten omgaat is vrij gemakkelijk te herkennen. De één hanteert voornamelijk richtlijnen en de ander hanteert voornamelijk strenge (di)eetregels.

Wil je weten hoe relaxt jij bent met eten?
Stel jezelf dan de volgende vraag:

Hoe voel ik me, als ik een gebod of verbod overtreed mbt een bepaald voedingsmiddel of eetgewoonte? Kies je dit eten wel/niet omdat je je niet fysiek slecht wilt voelen (denk ook aan allergie, intolerantie, medicatie gevolgen). Bijvoorbeeld:

• Tja dit is eigenlijk meer dan genoeg… Ach, volgende keer beter.
• Gut ik heb veel meer gegeten dan ik op kan en ik vermoed dat ik nog wel even een onaangenaam vol gevoel blijf houden.
• Ohjee ik heb iets gegeten waarvan ik denk dat het gasvorming kan opleveren…. gelukkig heb ik morgen geen sollicitatie gesprek.

Of kies je dit eten omdat denkt dat je een slecht mens bent als je slecht eet?

• OMG ik kan niet geloven dat ik weer het hele pak koekjes op heb gegeten! Daar zitten zo fucking veel koolhydraten en vetten in. Ik ben zo slecht bezig, ik kan ook niks…
• Shit, ik heb weer dit dieet niet vol kunnen gehouden. En het was zo makkelijk. Ik ben zo zwak, en dik en lelijk…
• Ongelofelijk, ik had me voorgenomen om mezelf niet meer af te zeiken als het mis gaat met mijn eten en nu doe ik het weer, wat ben ik toch een trut… oh nu doe ik het potvrd#$%^&*mme weer!

Ervaar je iets lichamelijks (gasvorming of vol gevoel) of ervaar je gedachten met betrekking op je eigenwaarde. Bij iemand die altijd op dieet is hangt het idee dat je niet goed genoeg bent meestal samen met het gewicht. Schuld en schaamte spelen dan een grote rol.

Het kan variëren van lichte tot ernstige negatieve prietpraat in je hoofd.

Milde richtlijnen zijn haalbaar en prettig om te volgen. Je kan ze op een goede en een slechte dag volgen want ze zijn gedefinieerd op wat je zelf wilt. Ze zijn geen definitie van wat je denkt dat andere mensen vinden, dat je moet doen. Als ik een dag mijn richtlijnen in de wind sla, is dat geen probleem. Ik probeer ze te implementeren waar mogelijk.

Lukt het één keertje niet, dan is dat okay. Lukt het meerdere keren niet, moet de richtlijn opnieuw gedefinieerd worden want dan het is blijkbaar niet reëel (op dit moment).

Regels zijn er nu eenmaal in je leven. “Ik moet” en “ik mag niet” kun je gaandeweg vervangen voor: Ik kies ervoor om dit wel/niet te doen omdat ik…. vul maar in…

Die vraag geeft me altijd duidelijkheid over mijn intentie; waarom ik ervoor kies om minder leuke dingen te doen die ik wil doen. Of waarom ik ervoor kies om dat juist niet te doen, met alle gevolgen of consequenties van dien.

Bovendien heb ik het idee dat ik meer verantwoordelijk ben voor mijn keuze. Dat helpt om me erbij neer te leggen, als ik toch iets moet doen tegen mijn zin.

Er is namelijk ALTIJD een bepaald voordeel te behalen, anders zou ik het niet doen.

Dank je wel voor het lezen.

Take care, self care,