ED is Eating Disorder. ED kan praten en houdt de discussie lekker gaande in mijn hoofd. Zal ik dit wel eten of niet? Wel? Niet? Urenlange conversaties kan ik met ED voeren. ED zorgt voor excuses en geldige redenen om me te verliezen in fout en ongezond eten. ED hoor ik nooit zeuren als ik worteltjes wil eten. Ik ken ED goed, al een jaar of 30.

Toen ik oud genoeg was om zelf eten te kopen kwam ED al langs. Ik mocht als kind niet snoepen. Mijn moeder wilde haar kinderen graag zo gezond mogelijk opvoeden. Ze bewaakte mijn voedingspatroon goed. Geen cola en geen snoep. Dat was voor speciale gelegenheden. Ik kreeg verse onbespoten groenten, zuurdesembrood en nog meer spullen uit de natuurvoedingswinkel. Ik was een slank kind met prachtig goud glinsterend haar, zonder gaatjes in mijn tanden. Mijn moeder dacht dat mijn gezonde voeding hiervoor zorgde. Het eten was misschien wel gezond en met liefde voor mij gekozen, maar ik vond het vies. Iedereen mocht snoepen en ik mocht alleen een biologisch appeltje. Het verklaart misschien waarom ik met voedsel altijd zorg dat ik niets tekort kom.

Ik werd op school gepest. Er was 1 jongen in de klas die mij ook fysiek pijn deed. Ik heb er een paar herinneringen van, waar hij door anderen tegengehouden wordt om mij niet aan te vallen bijvoorbeeld. Ik zie de furieuze woede op zijn gezicht. Het lijkt wel alsof ik veel beelden verdrongen heb, maar het gevoel is niet weg. Vooral het gevoel van: Waarom ik? Ik heb toch niets gedaan? Wat doe ik fout?

Als ik uit school kwam kocht ik stiekem chips bij de Vivo. De grootste zak kostte maar 1 gulden. Als ik geen geld had, stal ik geld uit de portemonnee van mijn ouders. Ik kon niet een dagje overslaan. Ik moest die chips hebben! Maar ik voelde me vreselijk schuldig over de diefstal en zodra ik zakgeld kreeg stopte ik het geld weer terug. De week erop pikte ik het geld opnieuw. In de winkel had ik keus uit 3 smaken. Naturel chips, paprika chips en kaasknabbels. Ik kocht elke dag een zak en at het buiten stiekem op. Ik zorgde ervoor dat ik niet in onze straat of op de route kwam waar onze hond werd uitgelaten.

Op straat schrokte ik de knapperige plakjes aardappel snel naar binnen. De chipjes smaakten zóóó ontzettend goed. Het was verrukkelijk, maar het was ook verboden waar en moest zo snel mogelijk weggewerkt worden. De lege zak gooide ik buiten in de prullenbak. Ik leerde later van mijn diëtiste dat ‘stiekem eten’ iets doet met je hersenen. Eten smaakt veel lekkerder omdat er dan een stofje vrijkomt. Zo ervaar ik dat ook. Nou en of!

Toen ik voor het eerst hoorde over ED zag ik het als een monster in mijn hoofd. Iets waar ik tegen moet vechten. Ik heb me nooit goed kunnen vinden in die gedachte. Ik wil me niet distantiëren van een gedeelte in mij. Ik ben ervan overtuigd dat ED langskomt met een reden. Ik wil liever samenwerken met mijn gedachten en lichaam. Het is niet de meest gemakkelijke weg maar het voelt als de weg naar meer vrijheid.

ED komt alleen bij me langs als het gaat over ongezond en fout eten. Nu ik mijn strategie heb aangepast, en mezelf toestemming heb gegeven om alles te mogen eten, komt hij veel minder langs. Er valt niets meer te discussiëren als ik alles mag hebben. Het is een beetje saai geworden voor ED. Als ED er weer is weet ik meteen dat ik mezelf aan banden heb gelegd. Een mooie gelegenheid om te checken of ik mezelf stiekem weer dieetregeltjes opleg. Dank je wel voor de hulp ED. Tot ziens ED.