Els Sprenkeling van XL-Fashionfile heeft ons een persoonlijk verhaal gestuurd over haar ervaring met goedbedoelde adviezen. Dank je wel Els!

Food Policing: Vaak is het goed bedoeld ‘advies’ van mensen en hebben ze waarschijnlijk het beste met je voor maar ze hebben gewoon niet in de gaten dat ze eigenlijk heel onbeschoft bezig zijn. Mijn moeder riep het vroeger altijd: ‘Zou je dat nou wel eten, je groeit dicht!’. En dan ook proberen een velletje van m’n arm te pakken (wat natuurlijk moeilijk gaat als je wat voller bent).

Ik snap nu wel dat zij opgroeide in de sixties en dat je ‘slanke lijn’ een belangrijk goed was en vooral ook modisch in die tijd met model Twiggy als boegbeeld. En ze wilde haar steeds curvier wordende puber natuurlijk behoeden voor een dik lijf.

In mijn puberjaren was ik niet dik maar wel steviger dan mijn vriendinnen en toch ging ik altijd op dieet. Het lijf werd pas dik toen ik ging samenwonen op m’n 26e en zelf mocht bepalen wat ik ging eten.

Ik denk dat als er altijd tegen je wordt gezegd dat je iets niet mag eten dan júist wil je dat eten. Maar goed bedoeld of niet, niemand bepaalt natuurlijk wat je mag eten, dat bepaal jij zélf. Vroeger durfde ik daar niets over te zeggen maar nu wel. Misschien komt wijsheid, zelfverzekerdheid en lef met de jaren, ik weet het niet. Hetzelfde geldt ook voor dieetadviezen, ook vast goedbedoeld, maar ik zeg dan altijd ‘Leuk dat het voor jou werkt maar dat is niets voor mij, ik zit prima in mijn vel.’

Neem eens een kijkje op de website van Els Sprenkeling